تگ های HTML همیشه در تاریخ طراحی وب مهم بوده اند. در روزهای اولیه ایجاد وب، آنها مسئول اجرای اکثر کدهای وب بودند. شاید دیگر اینطور نباشد، اما تگ های HTML هنوز قالب بندی صفحات وب را تشکیل می دهند. انواع دیگری از زبان‌ها حول ستون فقرات HTML ساخته شده‌اند، مانند Cascading Style Sheets (CSS)، که با ایجاد سبک‌ها و طرح‌های مختلف قالب بندی صفحات وب را آسان‌تر می‌کند.

تگ‌های HTML شامل تگ هایی برای اشاره به منابع، تگ هایی برای ایجاد جداول، تگ هایی برای سرفصل‌ها یا عنوان‌ها و غیره است. یک تگ HTML از نام تگ در براکت‌های زاویه‌ای تشکیل شده است و ممکن است به صورت جفت باشد که تگ آغاز و پایان را تشکیل می‌دهند که قطعه خاصی از کد، متن یا برچسب‌های دیگر را شامل می شود. تگ شروع شامل نام تگ است که به صورت اختیاری با یک یا چند ویژگی آغاز می شود، در حالی که تگ پایانی از همان نام تشکیل شده است که قبل از آن یک اسلش رو به جلو (“/”) وجود دارد

به عنوان مثال، تگ “

” یک پاراگراف را شروع می کند، در حالی که “

” آن پاراگراف را پایان می دهد. این یک روش سازگار در HTML است.

تعریف دوم

تگ HTML قطعه ای از زبان نشانه گذاری است که برای نشان دادن ابتدا و انتهای یک عنصر HTML در یک سند HTML استفاده می شود.

به عنوان بخشی از یک عنصر HTML، تگ های HTML به مرورگرهای وب کمک می کنند تا اسناد HTML را به صفحات وب تبدیل کنند. به عنوان مثال، تگ

برای سازماندهی محتوای متن به عناصر پاراگراف و تگ برای جاسازی عناصر تصویر استفاده می شود.

بسیاری از تگ ها، اگرچه نه همه، از یک تگ باز و تگ بسته برای بسته بندی محتوایی که برای اصلاح استفاده می شوند استفاده می کنند. تگ های بسته با یک بک اسلش مانند این نشان داده می شوند: . تگ های HTML در مرورگر قابل مشاهده نیستند.